Sonora

We vertrokken vroeg vanuit Tulare om onze reis voort te zetten naar Sonora. We gaan niet rechtstreeks naar het hotel maar via een omweg door Yosemite National Park. Wil en Bas zijn helemaal blij wanneer er bij de ingang van het park naar de pas wordt gevraagd. Hebben we toch niet voor niks 80 euro voor de pas betaald. Helaas was de Mariposa Grove gesloten vanwege restauratie. Hierdoor konden we niet naar de Bassie en Adriaan bomen kijken. Auw, dit was toch wel een klap in ons gezicht. Maar zoals nummer 14 ooit zei "ieder nadeel heeft zijn voordeel". Nu hadden we uitgebreid de tijd om naar de verschillende mooie watervallen die het park rijk is te kijken. Het leek op sommige momenten een sprookje. Zo mooi was het! Bij de Bridalveil waterval was het mogelijk om na een stuk te lopen dicht bij de waterval te komen. Dit hebben we geweten. Hoe dichterbij we bij de waterval kwamen, hoe natter het zootje werd. Onderweg kreeg Stefanie een poncho van iemand om niet nat te worden. Deze heeft zij op de terugweg weer aan iemand anders overgedragen. Dit werd echt een overdraag poncho. De rest van de rit in het park hebben we nog heel veel mooie watervallen en uitkijkpunten gezien. Het is ook zoveel anders dan wat we tot op heden gezien hebben. Maar toch kregen we weer het WAUW, iTS amazing over onze lippen. Als kers op de taart kwamen we aan het einde van de dag vier wilde hertjes tegen! Dit was echt kikken. In de auto vanuit het park richting het hotel was iedereen stil. We moesten allen bijkomen van de mooie dingen die wij hadden gezien. Eenmaal aangekomen in Sonora was er weer een Wauw moment. Wat is dit een klein en poepig Amerikaans dorpje wat al 100 jaar stilstaat in de tijd. We hebben heerlijk gegeten in de beste grillrestaurant van het dorpje en bij het zwembad hebben wij de dag weer afgesloten met een lekker colaatje/biertje. Op naar San Fransisco.